Wielki Czwartek, dzień  ustanowienia Sakramentu  Eucharystii i Kapłaństwa, przepełniony był dziękczynieniem. W tym dniu o godz. 18:30  zebraliśmy się w parafialnym wieczerniku, by dziękować za ustanowienie  Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa, za szafarzy sakramentów, za tych, których Pan powołał i posłał, by prowadzili  nas do Boga. Kapłani sprawujący posługę w mikstackiej parafii dziękowali za łaskę powołania oraz prosili o nowe, święte powołania do służby Bogu i ludziom. Mszy Wieczerzy Pańskiej przewodniczył  ks.  Marcin Walczak. Wraz z nim przy ołtarzu stanęli ks. kan. Krzysztof Ordziniak, ks. kan. Grzegorz Klapa i ks. kan. Zbigniew Mielcarek.

W takim dniu nie mogło zabraknąć słów życzeń i podziękowań dla Kapłanów. W imieniu wspólnoty wypowiedzieli je przedstawiciele Liturgicznej Służby Ołtarza oraz dzieci. Wyrazem wdzięczności były kwiaty, ale przede wszystkim dar naszej modlitwy.

Po uroczyście odśpiewanym „Chwała na wysokości” zamilkły dzwony, dzwonki oraz organy. Ta cisza w czasie nabożeństw będzie trwała  przez cały Wielki Piątek, a w Wielką Sobotę aż do Liturgii Wigilii Paschalnej.

Homilię podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej wygłosił  ks. Marcin, który na początku ukazał jak wyglądały przygotowanie do tradycyjnej  paschy  żydowskiej.  Zwrócił uwagę na szczególna troskę o baranka, którego następnie zabijano, bo potrzebna była krew  do dopełnienia obrzędu paschy. Nawiązując do Ewangelii zwrócił uwagę, że Jezus spożył wieczerzą z uczniami przed paschą. Podkreślił,  że Jezus swoją paschę odbędzie  w Wielki Piątek.  Kontynuując kaznodzieja zapytał: „ Czym zatem jest to co Jezus uczynił uczniom podczas wieczerzy”? Odpowiadając  nawiązał do pierwszego cudu  w Kanie Galilejskiej, gdzie puste stągwie, które  Jezus  kazał napełnić wodą, które zamienił w wino. Woda, tym razem w miednicy,  pojawiła się i odgrywa ważną rolę podczas wieczerzy. Kapłan powiedział: „Skoro Jezus spożywa wieczerzę, którą  wyprzedza Jego paschę i zamyka w znak, to co  my czynimy po dzisiejszy  dzień w Eucharystię tzn. że jest to tą sama woda, która zalała grzech Egiptu, kiedy Izraelici uciekali przez suche Morze Czerwone i to  ta sama woda, którą Jezus zamienił w wino w Kanie Galilejskiej, to ta sama woda,  i to też ta sama woda, która wypłynie z boku Jezusa, gdy Go zabijemy”. Kontynuując ks. Marcin wyjaśnił znaczenie gestu obmycia nóg. Zwracając  uwagą na opór Szymona zaakcentował, że to ważny moment dla każdego z nas.  Wymaga przyznania się do tego, że potrzebujemy obmycia. Dodał, że jest jeszcze jedna woda, woda  Chrztu świętego, która zmywa nas z grzechu. Jednak nadal grzech jest  w nas.   Dopiero obmycie przez Chrystusa , którym  jest Jego śmierć, uwalnia nas od grzechu.  Kapłan zaapelował do zebranych: „ Pozwólcie dzisiaj obmyć  wasze serca wodą, która stanie się Krwią Chrystusa przelaną za nas na krzyżu. Jezus dzisiaj wino z Kany Galilejskiej przemienił w swoją krew, ale to od naszego serca zależy za kim pójdziemy”.  Kontynuując  ks. Marcin podkreślił, że to od nas zależy za kim pójdziemy. Podkreślił, że jeśli pozwolimy, by nad naszymi sercami zapanował zły duch, to w naszym życiu nie będzie miejsca na gest obmycia nóg, oczyszczenia i przemianę naszych serc. Kapłan zachęcał zebranych, by zastanowili się co w naszym życiu wymaga przemiany, obmycia w krwi Chrystusa. Kończąc kaznodzieja powiedział: „Niech ta woda, która za chwilę popłynie  na nowo oczyści nasze serca, by nie gościł tam strach, przed chęcią zmiany, by nie gościła tam niepewność, czy z Bogiem uda nam się naprawić nasze życie, ale by ta woda, która jest krwią Boga zmyła z nas to co zostawia w nas zły duch, byśmy mogli w końcu wrócić do Boga czystymi stopami naszych serc. Amen”.

Po homilii miał miejsce ryt obmycia nóg dwunastu mężczyznom przez przewodniczącego celebracji. Jego sens i znaczenie wyjaśnił w homilii ks. Marcin, skłaniając zapewne wielu do refleksji nad tym co w naszym życiu wymaga przemiany.

W czasie Eucharystii zostały poświęcone szatki dzieci, które już niedługą przyjmą po raz Pana Jezusa do swego serca.

Po zakończonej liturgii Najświętszy Sakrament został przeniesiony do tzw. „ ciemnicy”, gdzie trwała adoracja do godz.22: 00. Był to szczególny czas spotkania i czuwania z Jezusem i przy Jezusie.