Szczęsny Morawski, pierwszy piewca Sądecczyzny, to również propagator tradycji narodowej i postać ważna na Sądecczyźnie w kontekście tegorocznych obchodów 100-lecia odzyskania niepodległości - nie tylko ze względu na zasługi dla historiografii i pasji zbierania pamiątek i świadectw przeszłości Polski. - Szczęsny Morawski w okresie Wiosny Ludów był członkiem Gwardii Narodowej we Lwowie (1848), a potem uczestniczył w powstaniu styczniowym.

„Sądecczyzna”, to fundamentalna, pierwsza synteza dziejów Ziemi Sądeckiej pokazana na tle historii Polski, wydana została nakładem autora w dwóch tomach, tom I w roku 1863 wydrukowano w Krakowie, tom II w 1865 roku we Lwowie.

Dla uczczenia jego zasług oraz zachowania ich w pamięci potomnych Burmistrz Starego Sącza, Powiatowa i Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna w Starym Sączu, Towarzystwo Miłośników Starego Sącza, Kapituła Nagrody "Sądecczyzna" im Szczęsnego Morawskiego oraz Stowarzyszenie Przyjaciół Almanachu Muszyny podejmą wspólnie podane niżej zadania. Do udziału w nich serdecznie zapraszamy wszystkich, którym bliska jest pamięć o zasługach dla Sądecczyzny naszego wybitnego rodaka, starosądeczanina Szczęsnego Morawskiego.

10 kwietnia 2018 roku (godz. 18) w 120. rocznicę śmierci uroczyste złożenie wieńców na grobie Szczęsnego Morawskiego na starym cmentarzu w Starym Sączu (Towarzystwo Miłośników Starego Sącza odnowi płytę nagrobną) i msza święta w jego intencji w kościele św. Rocha i św. Sebastiana.

15 maja 2018 roku (godz. 18) w 200. rocznicę urodzin spotkanie obywatelskie w Powiatowej i Miejsko-Gminnej Bibliotece Publicznej im. Wiktora Bazielicha w Starym Sączu (w nowej siedzibie przy ul. Mickiewicza) połączone z wykładem i okolicznościową wystawą.

6 lipca 2018 roku (godz. 12) prezentacja dzieła "Sądecczyzna" z okazji 155 rocznicy jego wydania podczas uroczystości wręczenia dorocznej honorowej XI Nagrody "Sądecczyzna" im. Szczęsnego Morawskiego w ratuszu Miasteczka Galicyjskiego w Nowym Sączu.

Feliks Jan Szczęsny Morawski (ur. 15 maja 1818 w Rzeszowie, zm. 10 kwietnia 1898 w Starym Sączu) malarstwo studiował u Jana Maszkowskiego we Lwowie, a następnie (1839-1841) w Akademii Wiedeńskiej. Po powrocie był we Lwowie kustoszem zbiorów artystycznych Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Wiele wędrował po Galicji, rysując obiekty zabytkowe. Malował portrety, obrazy religijne, sceny rodzajowe. Jego dziełem był obraz „Trójcy Świętej" w kościele pw. Świętej Trójcy w Rzeszowie. Pod koniec lat pięćdziesiątych XIX wieku osiadł na stałe w Starym Sączu. Pisał rozprawy w dziedzinie sztuki, historii i starożytnictwa. Napisał i wydał własnym nakładem, pierwszą, fundamentalną dla badaczy regionu monografię Sądecczyzna (t. 1 wydany w 1863, t. 2 w 1865). Był autorem powieści historycznej „Pobitna pod Rzeszowem. Powieść prawdziwa z czasów konfederacji barskiej z r. 1769” (Kraków 1864). Inne jego książki to m.in. Arianie polscy (1906), Sądecczyzna za Jagiellonów z miasty spiskiemi i księstwem oświęcimskiem, Pra-Sławianie i pra-Łotwa, Świat boży i życie na nim (1871), Wyrazy fenickie w mowie polskiej (1885). Został pochowany w Starym Sączu. Dla uczczenia jego zasług dla regionu ustanowiona została doroczna honorowa Nagroda "Sądecczyzna" jego imienia za najlepsze książki historyczne dotyczące Sądecczyzny. Odbyło się dziesięć edycji Nagrody, poświęcona jej została specjalna edycja Biblioteki "Almanachu Muszyny".