Obchodzony w święto Ofiarowania Pańskiego Dzień Życia Konsekrowanego jest – jak przypomniał Prymas – okazją do modlitwy za wszystkie siostry, braci i ojców zakonnych oraz podziękowania za ich życie, powołanie i udział w misji Kościoła.

„Również nasz Kościół gnieźnieński staje dziś z wdzięcznością za świadectwo waszej wiary i miłości do Chrystusa i Kościoła, za waszą twórczą obecność i wkład w dzieło ewangelizacji, które dokonuje się pośród córek i synów tej ziemi” – mówił metropolita gnieźnieński, przypominając za adhortacją apostolską Vita Consecrata, że najważniejszym przejawem tej misji nie są zewnętrzne dzieła, ale „uobecnianie w tym świecie samego Chrystusa przez osobiste świadectwo”.

„Waszą misją jest obecność pośród nas. Jest nią świadectwo wiernej miłości. Wasze oddanie Bogu i ludziom, wyrażone szczególnie poprzez profesję rad ewangelicznych, którą dziś pragniecie odnowić” – podkreślił abp Polak, wskazując dalej za papieżem Franciszkiem, że osoby konsekrowane są powołane przede wszystkim do tego, aby być mężczyznami i kobietami spotkania.

„Aby tak żyć i tak w życiu czynić, trzeba wciąż na nowo odkrywać i odczytywać swoje życie i powołanie jako szczególne miejsce spotkania z Bogiem i z człowiekiem” – podkreślił Prymas Polski.

Metropolita gnieźnieński podziękował również osobom konsekrowanym za wszystkie dzieła miłosierdzia, jakie zgodnie ze swoim charyzmatem podejmują i czynią. Jest to – jak przypomniał – wypełnianie szczególnego zadania „bycia konkretnym i proroczym znakiem bliskości Boga”, a więc solidarności i troski z tymi, którzy naszej pomocy potrzebują. „Niewątpliwie wiele jeszcze możemy i powinniśmy wszyscy uczynić” – stwierdził Prymas.

Z wezwaniem do bycia blisko wszystkich trudnych sytuacji dzisiejszego świata i człowieka – tłumaczył dalej – wiąże się także świadomość, że wszystkie formy życia konsekrowanego, każda zgodnie z właściwymi jej cechami, winny być nieustannie w stanie misji. A misja życia konsekrowanego nie może być inna niż misja Kościoła. Jeśli więc cały Kościół jest posłany, to posłany jest także każdy ochrzczony, a tym samym każda osoba i wspólnota życia konsekrowanego. Misyjność – przypomniał za Vita Consecrata abp Polak – jest wpisana w samo serce każdej formy życia konsekrowanego, jest zasadniczym kierunkiem jej istnienia i działania, związanym z byciem znakiem Chrystusa w świecie.

„Tak bardzo jest nam wszystkim, całemu Kościołowi, także Kościołowi gnieźnieńskiemu, potrzebny ten znak” – mówił Prymas Polski. – Jest potrzebne świadectwo przebaczenia i miłości. Jest potrzebne świadectwo życia w braterskiej i siostrzanej wspólnocie. Jest potrzebne świadectwo obecności, dostrzegalnej i rozpoznawalnej w naszym codziennym życiu” – podkreślił, przyznając na koniec, że ponawiane dziś przez osoby konsekrowane ofiarowanie siebie w służbie Bogu i ludziom przyjmuje jako gotowość do dawania takiego świadectwa, znak, że „wasze życie konsekrowane nie pozostanie zamknięte w was samych i w waszych środowiskach, ale będzie dla całej wspólnoty wciąż niczym miasto położone na górze i światło, które wskazuje drogę”.

W archidiecezji gnieźnieńskiej mieszka i posługuje ponad dwieście sióstr, braci i ojców zakonnych. Najliczniejszą grupę wśród żeńskich wspólnot stanowią siostry elżbietanki i siostry służebniczki Niepokalanego Poczęcia NMP. Obecne są również dominikanki, szarytki, pallotynki, sercanki, urszulanki, siostry Opatrzności Bożej, siostry Sacre Coeur, siostry Służebnice Prawdy Bożej Katechetki Rodzin, siostry Wynagrodzicielki Najświętszego Oblicza i siostry franciszkanki. W Gnieźnie swój klasztor mają także karmelitanki bose.

Męskich wspólnot zakonnych jest mniej. W Gnieźnie posługują Bracia Serca Jezusowego, michalici i franciszkanie konwentualni, którzy od niedawna obecni są także w Inowrocławiu. W Kawnicach i w Lądzie n. Wartą pracują salezjanie, w Wągrowcu i Biechowie paulini, w Pakości franciszkanie, w Mogilnie kapucyni.

bgk/KAI